تاثیر شرکت در ورزشهاي رزمی و غیررزمی بر ارتباطات بین فردي پسران نوجوان

مقدمه: بی توجهی به نیازها و مسائل بهداشت روانی نوجوانان م یتواند درآینده مظاهر عینی افزایش رفتارهاي ناهنجار از قبیل
خشونت و ناسازگاري هاي اجتماعی را به دنبال داشته باشد. توانایی رویارویی با فشارهاي محیطی به صورت منطقی و قبول
مسئولیتهاي اجتماعی و نهایتاً داشتن تعادل رفتاري به عنوان بخشی از سلامت روانی بشمار می آید( 1). ورزشهاي رزمی شامل
یک سري حرکات است که با روح و جسم سروکار دارد و شامل دو قسمت ورزش هاي رزمی سخت (ووشو، نین جوتسو،
تکواندو، کاراته....) که بیشتر با جسم سروکار دارند و ورزشهاي رزمی نرم (یوگا، تاي چی، فالون...)، که بیشتر با نیروي ذهن کار
می کنند. هنرهاي رزمی در ظریفترین شکل خود بیش از رقابت جسمی بین دو حریف، یعنی وسیله اي براي تحمیل قدرت اراده
فرد بر حریف یا وارد آوردن ضربه فیزیکی بر او است. هنرهاي رزمی از جمله رشت ه هاي پرطرفدار و جذاب در سطح دنیا
می باشند که در صورت گسترش و آموزش اصولی آن ها، تأثیرات مثبتی نیز در اجتماع خواهند داشت( 2). پذیرش از طرف دوستان
همسال، یکی از مهمترین نیازهاي یک نوجوان است. با این وجود، به نقش همسالان در رشد روانی اجتماعی نوجوانان در ورزش
اهمیت کمی داده می شود. دوستان همسال می توانند نقش مهمی در رشد اجتماعی و ه مچنین شرکت در برنامه هاي ورزشی داشته
باشند. افراد در جامعه یاد می گیرند تا نقش هاي اجتماعی گوناگون را بازي کنند تا اعضاي موثر براي جامعه باشند( 3). نتایج تحقیق
2000 ) نشان داد که شرکت نوجوانان در ورزشهاي مختلف م یتواند فرصتی براي دوستیابی و ارتباطات بین ) ویس و اسمیث 1
آن ها باشد( 4). پیج( 1994 ) نشان داد نوجوانانی که داراي سطح فع الیت بدنی زیادي هستند رضایت بیشتري از ارتباطات با
2001 ) ادعا می کند که اگر ورزش نتواند حمایت اجتماعی و احساس وابستگی را به وجود ) همسالان و دوستان دارند. رادیک 2
آورد م یتواند تحلیل رفتگی و عدم شرکت افراد در برنامه هاي ورزشی منجر شود( 5). با توجه به تحقیقات انجام شده، نقش شرکت
در فعالیت هاي ورزشی و جسمانی در ارتباطات بین فردي نوجوانان مسئله مهمی بنظر می رسد که باید به آن توجه کرد . با این
وجود، در تحقیقات قبلی نقش شرکت در ورزش هاي رزمی مورد توجه قرار نگرفته است. هدف از تحقیق حاضر، تاثیر شرکت در
ورزشهاي رزمی و غیررزمی بر ارتباطات بین فردي در پسران نوجوان شهر تبریز بود.
89 مشغول به تحصیل - روش تحقیق: جامعه آماري این تحقیق کلیه دان شآموزان مدارس شهر تبریز که در سال تحصیلی 90
بودند. از این جامعه تعداد 255 دانش آموز ( 85 پسر رزم یکار، 85 پسر غیررزمیکار، و 85 پسر غیر ورزشکار ) به طور تصادفی
خوشهاي و چندمرحلهاي به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. دانشآموزان ورزشکار در یکی از باشگا ههاي ورزشی شهر تبریز
1 - Weiss & smith
2 - Raedeke
مجموعه مقالات همایش ملی علم و کاراته، اول تا سوم آبان 1390 دانشگاه تبریز
عضویت داشتند و حداقل 2 جلسه در هفته در تمرینات ورزشی شرکت میکردند و دانشآموز غیرورزشکار نیز به صورت گروه -
هاي جفت شده با توجه به مقطع تحصیلی از بین دانش آموزان انتخاب شدند. ورزشهاي رزمی در این تحقیق شامل ورزش هاي
کاراته، ووشو، تکواندو و کیک بوکسینگ و ورزشهاي غیررزمی شامل بدمینتون، پین گپنگ، بسکتبال، والیبال، هندبال و فوتسال
می باشد. دانش آموزان غیرورزشکار در هیچ یک از ورز شها به طور منظم شرکت نداشتند . از پرسشنامه دلبستگی با دوستان و
براي تعیین وضعیت ارتباطات بین فردي در سه عامل اعتماد، ارتباط، و احساس بیگانگی نسبت به دوستان (IPPA) همسالان
استفاده شد.
یافته هاي تحقیق: نتایج حاصل از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که، الف: در مورد عامل اعتماد نسبت
به دوستان، هیچ تفاوت معنی داري بین گروه هاي مورد مطالعه وجود نداشت . ب: در عامل ارتباط با دوستان، ورزشکاران
غیررزمیکار و رزمیکار نسبت به همسالان غیرورزشکار به طور معن یداري بهتر بودند. ج: در عامل احساس بیگا نگی نسبت به
دوستان، ورزشکاران غیررزمیکار بهتر از هر دو گروه غیرورزشکاران و ورزشکاران رزمیکار بودند . در کل ارتباطات بی ن فردي
ورزشکاران غیررزمیکار و رزمیکار به طور معن یداري بهتر از گروه غیرورزشکار بود.
نتیجه گیري: نتایج بیانگر آنست که شرکت در انواع ورزشها هیچ تاثیر سوئی بر ارتباطات بین فردي دانش آموزان نوجوان پسر
نسبت به همسالانشان ندارد. این امکان وجود دارد که شرکت در ورزشهاي مختلف، نوجوانان را وادار سازد تا به واسطه تعامل با
مربیان، هم تیمها یا مسئولین ورزشی و تماشاگران، توانایی ارتباطات اجتماعی قو يتري کسب کنند . در مقابل نوجوانانی که در
برنامه هاي ورزشی شرکت نمی کنند از این فرصتها محروم م یمانند( 6). در نهایت اینکه بدون در نظر گرفتن نوع ورزش ها (
رزمی یا غیررزمی) شرکت در ورزشهاي مختلف نه تنها هیچ اثر سوئی بر ارتباطات بی نفردي دانش آموزان نوجوان ند ارد، بلکه
باعث بهبود این توانایی اجتماعی نیز می شود.
منابع
1. امیرتاش، علی محمد.، سبحانی نژاد، مهدي.، عابدي، اکبر( 1385 )، مقایسه رشد اجتکاعی دانشآموزان پسر ورزشکار و غیرورزشکار دوره راهنمایی
.53 -61 ، تحصیلی، فصلنامه المپیک، 2
2. درویش، جواد( 1370 )، کاراته براي همه، جلد اول، چاپ اول، مشهد: انتشارات باربود.
3. انشل، مارك اچ( 1380 )، روانشناسی ورزشی از تئوري تا عمل، ترجمه مسدد، علی اصغر. تهران: انتشارات اطلاعات.
4. Weiss, M. R. & Duncan,S.C.(1992). The relationship between physical competence and peer acceptance in the
context of childrens sports participation. Journal of sport and exercise psychology. 14,177-191.
5. Readeke,T.D., & Smith,L.A.(2001). Development and preliminary validation of an athlete bournout measure.
Journal of Sport and exercise psychology , 23, 281-306.
Nideffer,R,M., Bond,J,C, Manilli,u (2002).Biding a psychological profile of Olympic medalists and world champions.
Retrieved November 6.

محمد رسول خدادادي
دانشجوي دکتري مدیریت ورزشی دانشگاه پیام نور تهران