بررسي طولي ميزان شيوع آسيب هاي ورزشي در كاراته كاهاي نخبه كشور

مقدمه: كاراته به عنوان يكي از هنرهاي رزمي، ورزشي با خطر آسيب ديدگي بالا شناخته مي شود و وجود اين آسيب ها باعث
شده است كه ورزشكاران نتوانند به نحو مطلوب ورزش مورد نظر خود را دنبال كنند. در دهه اخير مقالات متعددي درباره آسيب
هاي كاراته منتشر شده است. اما يافته هاي اين تحقيقات متفاوت بوده است ( 2). علت اين نتايج متفاوت استفاده از شيوه گذشته
نگر در جمع آوري داده ها مثل پرسشنامه ( 2) يا بررسي مقطعي ( 3،1 ) آسيب هاي ورزشي بوده است. اتكا به يافته هاي اين
تحقيقات به دلايل مختلفي از جمله عدم همكاري ورزشكار در تكميل پرسشنامه، عدم آگاهي ورزشكار نسبت به آسيب ها يا
فراموش كردن آسيب هاي قبلي نمي تواند با قاطعيت صورت گيرد. به علاوه، آگاهي از نوع آسيب هاي ورزشي مي تواند به
ورزشكار در افزايش قدرت و انعطاف پذيري بخش مستعد آسيب ديدگي و افزايش استحكام آن (پيشگيري)، استفاده از وسايل
كمكي و لوازم ايمني در بخشهاي آسيب پذيرتر و فراهم آوردن محيط تمريني مناسب براي كاهش آسيب ديدگي كمك شاياني
كند. لذا در تحقيق حاضر آسيبهاي كاراته در دو دوره 6 ماهه در اردوهاي تيم ملي كاراته جوانان و اميد بررسي شده است.
مي باشد. جامعه آماري تحقيق حاضر كاراته (longitudinal) روش تحقيق: روش تحقيق حاضر مشاهده اي و از نوع طولي
كاهاي جوان و اميد كشور در دامنه سني 17 تا 21 سال بودند كه به مدت تقريباً 6 ماه تا آخرين مرحله اردوهاي تيم ملي كاراته در
تمرينات حضور داشتند. نمونه آماري تحقيق حاضر برابر با جامعه آماري و به تعداد 40 نفر بودند. براي جمع آوري داده ها و
بررسي ميزان آسيب ديدگي كاراته كاها محقق يا همكار وي به طور مستمر در تمرينات و مسابقات اردونشينان حضور يافته و كليه
آسيب هاي آن ها را ثبت كردند.
يافته هاي تحقيق: در آناليز داده هاي جمع آوري شده در مجموع، در اردوهاي تيم ملي كاراته 250 مورد آسيب ديدگي ثبت شده
6 آسيب در / كه از بين آن ها 35 آسيبب ثانويه ( 14 %) و 215 آسيب اوليه ( 86 %) بودند و به طور ميانگين به ازاي هر كاراته كا 25
كل اردوها ثبت شد. در تقسيم بندي آسيب ها براساس نواحي مختلف بدن 46 % آسيب ها در اندام تحتاني، 20 % آسيب ها در اندام
فوقاني، 19 % آسيب ها در ناحيه سر و صورت و 15 % آسيب ها در ناحيه تنه و ستون فقرات گزارش شد. در مجموع، هماتوم و
كبودي با 26 % شايع ترين آسيب ديدگي و بعد از آن اسپرين ( 25 %)، استرين ( 14 %)، اسپاسم عضلاني ( 11 %)، بي قراري ناشي از
اصابت ضربه ( 8%)، كمردرد ( 5%)، گوفتگي عضلاني ( 5%) و آسيب استخواني ( 4%) درمراحل بعدي قرار داشتند.
بحث و نتيجه گيري: در تحقيق حاضر آسيب اندام تحتاني سهم بيشتري را در شيوع آسيب ها داشت. اما در تحقيقات ديگر
بيشترين سهم آسيب مربوط به سر و گردن گزارش شد ( 3،4 ). كه با نتايج تحقيق حاضر همخواني ندارد. دستومبل و همكاران
2003 ) در تحقيقي ديگر بيشتر آسيب كاراته كاها را به ترتيب خونمردگي و خونريزي ( 52 %) اسپرين( 19 %) شكستگي و آسيب )
عضلاني ( 7%) عنوان كردند( 2). به لحاظ اولويت نتايج اين تحقيق با تحقيق حاضر همسو بوده ولي به لحاظ درصد نتايج همخواني
مجموعه مقالات اولين همايش ملي علم و كاراته ، اول تا سوم آبان 1390 دانشگاه تبريز
ندارد. علت ناهمسوئي تحقيقات فوق با تحقيق حاضر مي تواند در عدم همكاري يا تمايل كمتر ورزشكار براي مشاركت در
تحقيق يا عدم آگاهي از نوع آسيب هايي كه ورزشكاران با آن مواجه بودند و همچنين فراموش كردن آسيب ها در نتيجه گذشت
زمان در تحقيقات گذشته نگر و حذف شدن برخي از آسيب ديدگي ها از ديد ورزشكار نهفته باشد. هم چنين، در تحقيقات
موردي نيز كه آسيب كاراته كاها توسط محقق در حين تمرين يا مسابقه ثبت شده است نمي تواند بيانگر ميزان آسيب ديدگي
كاراته كاها در شرايط واقعي (شامل تمرين كاراته ، تمرينات آماده سازي عمومي (قدرتي و استقامتي) و مسابقه) و تحت شرايط
روحي و رواني مختلف باشد. زيرا، محققين تعاريف مختلفي از آسيب ديدگي داشتند؛ در برخي تحقيقات آسيب ديدگي در
صورتي توسط محققين ثبت مي شد كه كاراته كا به پزشك تيم مراجعه كرده و اين آسيب توسط پزشك تائيد مي شد ( 3) در
چنين مطالعاتي، تفاوت در ميزان تحمل درد ورزشكاران و مراجعه به پزشك ممكن است به ايجاد اختلاف هايي در شيوع آسيب
ديدگي ورزشكاران منجر شود. با توجه به نتايج تحقيق حاضر به نظر مي رسد، استفاده از وسايل حفاظتي در ناحيه سرو صورت و
تمرينات انعطاف پذيري و تقويتي براي گروه عضلات پا و تنه و بستن باند به دور مفاصل انگشتان دست و پا مي تواند در كاهش
آسيب هاي ورزشي مفيد و مثمر ثمر باشد.
Reference:
1.Arriaza, R. Leyes, M., (2005). Injury profile in competitive karate: prospective analysis of three consecutive
World Karate Championships. Knee surge Sports Troumatol Artrousc, 13 : 603-607.
2.Destomble, C.& et al., (2006). Incidence and nature of karate injury . Joint Bone Spine 73,182-188
3.Halabchi, F., Ziaee, V., Lotfian, S., (2007). Injury profile in women shotokan karate championships Iran. Journal
of sport science and medicine, 6(CSSI – 2) , 52-57.
4.Macan, j., Bundalo-Vrbanac, D., Romic, G., (2005). Effect of the new karate rules on the incidence and
distribution of injures. Br J Sports Med, 40: 326-330.مريم اكبري 1، دكتر جواد وكيلي 2، دكتر سعيد نيكوخصلت 2، دكتر فرزين حلبچي 3
1.دانشگاه علوم پزشكي تبريز، 2. عضو هيأت علمي دانشگاه تبريز، 3. عضو هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران