بنام خالق بي همتا
![]()
تاريخچه كاراته
انسان از زمان تولد مجبور به مبارزه براي ادامه زندگي ميباشد ، پس تاريخ قطعي براي پيدايش اين فكر كه آدمي بدن و اعضاي بدن را به وسيله مبارزه تبديل نمايد نميتوان يافت.
كاراته در لغت به دو واژه كارا يعني خالي (Empty) و ته به معناي دست (Hand) تقسيم ميشود كه معناي كلي( كاراته دو ) راه كاراته يعني مبارزه با دست خالي (بدون سلاح) ميباشد كه در اين راه دل و ذهن از تمام خواسته هاي دنيوي و غرور بي جا خالي و نهايتا فرد ميبايست بر نفس اماره خويش فايق آيد .
كاراته ورزشي است با ريشه ژاپني كه هدف آن اين است كه بدن را وسيله اي تخصصي جهت حمله و دفاع نمايد.
كاراته تنها هنر مبارزه و دفاع شخصي نيست بلكه فلسفه مخصوص به خود را دارا ميباشد كه با ذن (zen) ارتباط تنگاتنگ دارد ، ذن فرقه اي از مذهب بودايي است كه اساس آن جستجوي حقيقت از طريق خويشتن است ، پيروان ذن،ذهن خود را از هر قيد وبند دنيايي خالي ميكنند همانطور كه يك كارآموز كاراته خود را از قيد تجهيزات ميرهاند و با دستان خالي به نبرد با حرف يا حريفانش ميپردازد.
گيچين فوناكوشي در يكي از نوشته هايش آورده:
يك آينه كه غبار از سطح آن زدوده شود هر چه را كه در برابرش قرار ميگيرد به روشني نمايش ميدهد
ويك دره آرام حتي كوچكترين صدا را انعكاس و قوت ميبخشد، بنابراين يك هنر اموز كاراته هم بايد چنان خود را از ضعف ها و خودپسنديها خالي كند كه بتواند در مواقع لازم در برابر هر آنچه كه بايد ، واكنش سريع نشان دهد.
كاراته علاوه بر فنون رزمي شامل تفكر وفلسفه مربوط به خود هم ميباشد.
گفته ميشود كاراته داراي قدمتي پنج هزار ساله ميباشد.، و از هنگامي كه حكومتهاي استبدادي در چين و ژاپن ( سلسله كينگ 1644-1911) و( سلسله ساتسوما در اوكيناوا ) به منظور جلوگيري از ورزيده شدن مخالفان و نيز تحت كنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از سلاح و از جمله شمشير را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوري سلاح هاي رزمي اقدام نمودند مردم به سوي آموزش هنر مبارزه با دست خالي روي آوردند كه همين امر باعث شكوفايي هر چه بيشتر كاراته شد.
در سال 1921 يكي از بزرگترين استادان كاراته جزيره اوكيناوا گيچين فوناكوشي (1868-1957) توانست با قدرت و ظرافت تمام كاراته را به ژاپن معرفي كند و برخي ديگر از هنر جويان كه تحت تعليم بزرگترين استادان اوكيناوا قرار گرفته بودند تكنيكهاي سنتي را با يكديگر تركيب نموده و سبك هاي متعددي از كاراته را به وجود اوردند.
كاراته به صورت سيستماتيك از كشور ژاپن به جهان خارج معرفي شد و در سال 1964 اولين فدراسيون رسمي كاراته در جهان توسط انجمنهاي گوناگون ژاپني هم زمان با بازيهاي المپيك در ژاپن تشكيل يافت .(FAIKO)
در طي اين سالها كاراته از طريق سازمانهاي مختلف بين المللي تغذيه گرديد تا اينكه هم زمان با اولين دوره مسابقات جهاني اين رشته در سال 1970 كنفرانسي با حضور 32 كشور برگزار گرديد كه منجر به تشكيل سازمان جهاني كاراته (WUKO) شد، و از اين زمان به بعد كاراته به عنوان ورزش جهاني دست يافت.
در اين رشته مسابقات بصورت تيمي و انفرادي در دو بخش آقايان و بانوان در رشته هاي كوميته (مبارزه) و كاتا انجام ميگردد.
مركز سازمان جهاني كاراته در كشور اسپانيا و سايت اينترنتي آن: www.wkf.net ميباشد.
هنر رزمي كاراته در سال 1342 وارد ايران شد .
بنيانگذار كاراته ايران آقاي فرهاد وارسته هستند و اولين نفري كه در كشورمان توانست موفق به اخذ كمربند مشكي گردد آقاي مرتضي كاتوزيان بود كه در خرداد 1349 به اين درجه نايل گرديد.
كاراته با سبكهاي : كان ذن ريو ، شوتوكان و وادوريو در ايران شروع به كار نمود ولي به تدريج سبكها گسترش يافت بطوريكه هم اكنون 47 سبك بصورت رسمي در ايران فعاليت مينمايند.
در سال 1351 آكادمي كاراته به عنوان اولين باشگاه رسمي كاراته كشور كار خود را بصورت منسجم و رسمي آغاز نمود.
در سال 1352 براي اولين بار تيم ملي كاراته كشور شكل گرفت و به مسابقات جهاني كاراته كه در پاريس برگزار ميشد اعزام گرديد و موفق به كسب مدال برنز مبارزات تيمي و عنوان پنجمي جهان شد.
در سال 1353 فدراسيون كاراته ايران شكل گرفت كه مسئوليت آن از سوي سازمان ورزش وقت به آقاي فرهاد وارسته واگذار گرديد.
احترام در كاراته
كاراته با "ری" آغاز میشود و خاتمه می‌يابد و معنای آن عبارت است از "احترام و تواضع". شاگردان كاراته، نه تنها در دوجو اين موضوع را رعايت می‌كنند، بلكه با تمام مردم همين احترام و تواضع را اعمال می‌كنند. ری دارای مفاهيم خدا، بخشش و سخاوت نيز هست. پس ری عبارت است از روحيه "تشكر كردن، سپاسگزاری و ستايش" آنچه داده شده.
می‌خواهيم ببينيم كاراته بدون ری چگونه می‌توانست باشد. مسلماً شاگردان مطالب استاد را بخوبی ياد نمی‌گرفتند چرا كه بخش مهمی از مفهوم "ری" گوش دادن و توجه كردن بسيار زياد به استاد است. بدون "ری" كاراته می‌توانست بسيار خطرناك نيز باشد چرا كه همكاری كردن جهت كسب اطمينان از امن بودن محيط كلاس كاراته، يكی ديگر از بخشهای مهم مفهوم "ری" است و بدون آن شاگردان احساس آزادی می‌كنند كه جراحاتی غير ضروری وارد كرده و يا در كلاس ناهماهنگی و مزاحمت به وجود می‌آورند. در كاراته همانند جامعه، روابط صحيح، سليس و روان بين انسانها و مكالمات آنها بستگی زياد دارد به اعمال احترام و تواضع نسبت به يكديگر.
روشی كه شاگردان كاراته برای ادای احترام به كار می‌برند، تعظيم كردن است. شاگرد، قبل و بعد از كلاس، به استاد تعظيم می‌كند. شاگردان قبل از شروع كار به يكديگر نيز تعظيم می‌كنند. حتی قبل و بعد از مسابقات، كه در آن شركت كننده‌ها سخت ترين تلاش خود را برای برنده شدن اعمال می‌كنند، به يكديگر تعظيم می‌كنند كه نشان دهنده احترام متقابل است.
به وسيله اجرای "ری" در كلاس كاراته، شاگردان و استادان اعلام می‌دارند كه از داشتن اين فرصت برای يادگيری از يكديگر، قدردانی می‌كنند.هنگامی كه همشاگردی‌‌ها در كلاس كاراته به همديگر تعظيم می‌كنند و مراتب احترام و تواضع را به يكديگر نشان می‌دهند، در واقع مفاهيم سخت كاركردن و انضباط را كه هر كس بايد در كاراته رعايت كند، بهتر درك می‌كنند. با احترام گذاشتن به كلاس و لباس فرم "گی"، شاگردان از داشتن آنها قدردانی می‌كنند. به خاطر بسپاريد كه همه انسانها به اندازه كافی خوشبخت و خوش شانس نيستند كه بتوانند كاراته را فرا گيرند.
چنانچه اصول "ری" را در زندگی خارج از كلاس كاراته به كار بريد، يك انسان با انضباط و اتيكت به حساب می‌آييد. با انجام ری، هنگامی كه از مهمانانی كه به خانه‌تان آمده‌اند تشكر می‌كنيد به اين معناست كه از تلاش و زحماتی كه آنان متقبل شده‌اند تا در مهمانی خانه شما شركت كنند، سپاسگزاری می‌كنيد. هنگامی كه در سر ميز غذا اصول ری را رعايت می‌كنيد، در واقع به مهمانان احترام گذاشته‌اید چرا كه لحظات خوب و خوشايندی را با آنها سپری كرده‌ايد و وقتی كه به اجرای "ری" در كلاس كاراته عادت كرديد، سعی كنيد آن را در زندگی روزمره هم به كار بريد و هيچگاه به افراد و يا اشياء به عنوان چيزهای بخشيده شده به شما، نگاه نكنيد. اين روح ری است.
اُس
افرادی كه كاراته تمرين می‌كنند، اغلب اوقات كلمه "اُس" را به كار می‌برند. گاهی اين كلمه را با صدا و لحن صحبت كردن عادی به كار می‌برند و گاهی هنگام ادای آن تا حدودی فرياد می‌كشند. اين كلمه می‌تواند در موارد مختلفی به كار برده شود: سلام، خداحافظ، بله، بسيار خوب و يا می‌فهمم و متوجه هستم. مهم نيست كه اين كلمه چگونه بيان شود، موضوع مهم اين است كه كلمه اُس يكی از درسهای بسيار مهم كاراته است.
بخش اول كلمه، "اُ" به معنای فشار آوردن و هل دادن است كه مفهوم آن عبارت است از "تلاش صدرصد". بخش دوم كلمه "س" به معنای "تحمل كردن و بردباری" است. از تركيب معنای دو بخش اين كلمه، به مفهوم "التزام داشتن به بردباری" میرسیم. از طرفی "سو" به تنهايی می‌تواند به معنای "ساكت بودن" نيز باشد و معانی "شمشير يا تيغ" و "قلب" را نيز در بر دارد. بنابراين میتوان گفت كه منظور ژاپنی‌ها از تحمل كردن و بردباری تأكيد بر ساكت بودن دارد حتی وقتی كه قلب با تيغ يا شمشير بريده شده است.
بسيار طبيعی است كه هر كس به دنبال تقويت و تشويق شدن در ازای تلاش خود در جهت انجام كاری میباشد. اين يكی از اصولی است كه جامعه ما با آن حركت می‌كند. متخصصين در ازای كار حرفه‌ای‌شان، پول دريافت می‌كنند. معلمين، به شاگردانی كه سخت كار كرده‌اند، نمره‌های بالا می‌دهند و از اين طريق به آنها جايزه می‌دهند. والدين، فرزندان خود را به خاطر تلاش زياد در انجام کاری، تشويق می‌كنند.
ولی كاراته عبارت است از ديسيپلين و نظمی كه در برگيرنده مقدار بسيار زيادی درون انديشی یا خود انديشی است و "خود انديشي یا درون انديشی" بيشتر در رابطه است با "تكذيب ناپذيری يا انكار ناپذيری" تا تشويق و جايزه. متأسفانه بعضی از شاگردان كاراته تنها هنگامی كه میدانند استاد در حال تماشا كردن آنهاست، تظاهر می‌كنند كه سخت مشغول تمرين هستند. اين عده، انرژی بيشتری برای جلب توجه استاد صرف می‌كنند تا يادگيری واقعی كاراته. به عبارت ديگر، تلاش آنهاْ "ساكت و بی‌صدا" نيست. چيزی كه اين عده از شاگردان متوجه نيستند اين است كه آنها در كلاس هستند كه كاراته را ياد بگيرند نه اينكه استاد را تحت تأثير قرار دهند. اگر اين شاگردان بيشتر تلاش خود را در جهت جلب توجه استاد قرار دهند (هنگامی كه استاد آنها را تماشا می‌كند) و در بقيه مواقع تنبل و كم كار باشند، اين مسأله بعدها به هر ترتيب در اجرای تكنيك‌ها به وسيله آنها، منعكس خواهد شد. از طرفی بايد بدانيم آنچه كه استادان كاراته در آن تخصص پيدا كرده‌اند، بستگی تام به سعی و تلاشی كه خود آنها در جهت يادگيری به كار برده‌اند دارد، بدون توقع هيچ پاداش، جايزه يا تشويقی. آنها به صورت كاملا مستقل كار كرده‌اند. هر گلی كه در يك جنگل دور دست رشد كند، به همان قدر زيباست كه گلی در جايی برويد كه همه قادر به ديدن و تماشای آن باشند. در حقيقت، بيشتر استادان كاراته، تمرينات خود را در كوههای ژاپن انجام می‌دادند، جايی كه هيچ كس قادر به تماشای آنها و تشويق و پاداش دادن به آنها نبود.
هر بار كه در كاراته "اُس" می‌گوييد، به خاطر داشته باشيد كه الزامی است كه سخت كار كنيد و تحمل و بردباری داشته باشید. اگر هر بار، كلمه "اُس" را از صميم قلب و با افتخار بيان كنيد، می‌توانيد اطمينان داشته باشيد كه در حال انجام كار به درستی و به خوبی هستيد.
اسامی کاتاهای 4سبک اصلی کاراته
كاتاهای چهار سبك اصلی كاراته { كاراته داراي چهار سبك اصلي و مادر ميباشد كه عبارتند از: شوتوكان – شيتوريو – گوجوريو – وادوريو} :
كاتاهاي پايين تر از كمربند سياه عبارتند از:
1- هيان شودان (كمربند زرد)
2- هيان نيدان (كمربند نارنجي)
3- هيان ساندان (كمربند سبز)
4- هيان يودان (كمربند آبي)
5- هيان گودان (كمربند بنفش)
6- تكي شودان (كمربند قهوه اي)
و كاتاهاي كمربند سياه و بالاتر عبارتند از:
شوتوكان (21 كاتا) : باسای دای - باسای شو - كانكودای - كانكوشو - تكی شودان - تكی نیدان - تكی ساندان - هانگت سو – جیته - ان پی – گانكاكو - جیون - سوچین - نی جوشیهوشو - گوجوشیهودای – گوجوشیهوشو - چینته - اونسو - می كیو - وان كان - جی ان.
شیتوریو (43 كاتا) : جیته – جیون - جین - ماتسو كازه - وانشو – روهای - باسای دای - باسای شو - توماری باسای - ماتسومورا باسای - كوشوكودای - كوشوكوشو – كوشوكوشیهو - چین ته - سی انچن – سوچین - نی سی شی - گوجوشیهو - اونشو - سی سان - نای فانچین شودان - نای فانچین نیدان - نای فانچین ساندان - آئویاگی(سی ریو) – جوروكو - نی پای پو - سانچین - تنشو - سی پای - سان سی رو – سایفا - شی سوچین – كورورونفا - سوپاریمپی – هاكوچو - پاچو - هیكو - پای كو - آنان - آنانكو – پاپورن - چاتان یاراكوشانكو.
گوجوریو (9 كاتا) : سانچین – سایفا – سی ان چین - شی سوچین - سان سي رو - سی سان - سی پای – كورورونفا - سوپاریم پی .
وادوریو (9كاتا) : كوشانكو - نای هانچی - سی شان - چین تو - پاسای - نی سی شی - روهای – وانشو - جیون .
كاتاهاي اجباري فدراسيون جهاني كاراته:
كاتاهاي اجباري يا شي تي كاتا كاتاهايي هستند كه اجراي آنها در مسابقات كاتا براي مسايقه دهنده اجباري ميباشند كه تعدادشان 2 كاتا در هر سبك ميباشد ( شركت كننده در مسابقه كاتا از هر سبك بايد كاتاهاي اجباري (شي تي كاتا) سبك خود را اجرا كند اما در كاتاي اختياري (توكوئي كاتا) آزاد است از بين كاتاهاي 4 سبك اصلي و مادر كه در بالا ذكر شدند يكي را به انتخاب خود اجرا نمايد.
شی تی کاتا یا کاتاهای اجباری ۴سبک:
1- سبك شوتوكان: جيون – كانكوداي
2- سبك شيتوريو: باساي داي – سي انچين
3- سبك وادوريو: سي شان – چين تو
4- سبك گوجوريو: سي پاي – سايفا
معنی کلمه کاراته و فلسفه رنگ کمربندها در کاراته
کاراته به معنای هنر جنگیدن با دست خالی میباشد
( کارا= هنر جنگیدن و ته= دستان خالی )
ترتیب رنگ کمربند در کاراته به ترتیب زیر میباشد:
1- سفید ۲- زرد ۳- نارنجی ۴- سبز ۵- آبی ۶- بنفش ۷- قهوه ای 8- سیاه(مشکی)
فلسفه رنگ كمربند ها در كاراته:
{كمربند سفيد: به معناي پاكي است و جواز شروع فراگيري كاراته ميباشد! سفيد نشانه پاكي صداقت صلح و دوستي است}
{كمربند زرد: نشانه اين است كه هنرجو مانند جوانه اي است در حال رشد! جوانه گياهان اوايل رشد به رنگ زرد هستند. زرد بيانگر اميد و كوشش است}
{كمربند سبز: نشانه ي دفاع است و هنرجويي كه به اين مرحله مي رسد مي تواند از خود و ديگران دفاع كند! توانايي دفاع از: كاراته و خود و ديگران}
{كمربند آبي: وقتي كاراته كار از رنگ آبي بهره مي گيرد به آرامش دست يافته است همچون آرامش آسمان آبي و دريا! اينك سر به آسمان كشيده و از گزند طوفانها در امان است.اينك آرامش يافته است.حالا كاراته كار درختي شده كه مي تواند به راحتي چون چتري خود و ديگران را محافظت كند}
رنگ كمربند بنفش: به معني رنج و همدردي است ،كمربند بنفش در كاراته براي هنرجويي استفاده مي شود كه داراي ذهني والا با دانش روحي و ظرفيت هاي شهودي است.در ضمن رنگ بنفش را نشانه روحيه لطيف و زيبا پسندي مي دانند.
رنگ كمربند قهوه اي : رنگي طبيعي است كه بر انگيزاننده حس قدرت و اطمينان پذيري است ،رنگ قهوه اي محبت،آسايش و امنيت حس گرما را به ذهن مي آورد.كمربند قهوه اي در كاراته بيان كننده اين است كه تكنيك هنرجو در حال كامل شدن است و ذهنش مساعد و خلاق است و داراي فكري آماده تر .
كمربند سياه: كاراته كار با كمربند سياه درگير روحيه اي تهاجمي و دنياي ناشناخته ها است! زماني كه به كمربند سياه دست مي يابد تازه متوجه مي شود كه بيشتر در محا صره ناشناخته ها قرار دارد! روحيه تهاجمي كه درطي سالها يافته با آرامشي كه درطي سالها آموخته با هم او را صبور ساخته است.در مقابل ناشناخته ها با مهارتي كه در خلال سالهاي تمرين يافته به پا مي خيزد و به شناسايي درون خود مي پردازد!.روحيه ي سرسختي و تسليم ناپذيري كه در خلال تمرينات كسب كرده كاراته كار را وا مي دارد تا در ميان ناشناخته ها گام بردارد و با تجربيات قبلي آنها را بسنجد.
احترامي كه مردم نسبت به رنگ سياه دارند،هر كاراته كار را به سوي كشف واقعيات زندگي سوق مي دهد.
{ دارنده كمربندسياه ميتواند عليه مهاجم و بي عدالتي و جهل قيام كند }
{ سياه رنگ ناشناخته ها،رنگ بيم و هراس و رنگ ياس و ماتم است }
اصطلاحات کاراته(2)
جودان ( بالای بدن ، قسمت سر و گردن)
چودان (قسمت وسط بدن، سطح میانی بدن از شانه تا کمر)
گدان ( سطح پایینی ، قسمت تحتانی)
دوجو (محل تمرین)
اُس (سلام ، تقاضا ، احترام مرسوم در بودو که معانی ضمنی زیادی دارد)
بودو ( راه رزم ، اصطلاحی برای همه هنرهای رزمی)
کیو (به درجات پایینتر از کمربند سیاه اطلاق می شود)
دان (درجه ، سطح ، به درجات کمربند سیاه گفته می شود)
سن سی ( استاد ، معلّم ، مربّی)
سن سی ری (احترام به استاد)
سم پای (شاگرد ارشد)
سم پای ری (احترام به پیشکسوت ، ارشد)
ری (احترام ، تعظیم)
کاراته دو (راه و روش دست خالی ، هنر جنگیدن بدون استفاده از سلاح)
کاراته کا ( هنرجوی کاراته)
کاراته گی (لباس کاراته)
یو کو (کنار ، پهلو)
یوری آشی (لیز خوردن ، قدم لیزبرداشتن)
یامه (تمام ، پایان)
مای (جلو)
ماکی وارا (یک تخته چوبی که دور آن پارچه یا حصیر می بافند و به آن با قسمتهای مختلف بدن جهت قوی شدن ضربه می زنند)
ماواته ( بچرخید ، برگزدید)
مودوته (برگردید سر جایتان)
سو کو من (پهلو ، کنار)
کیکو ( منقار پرنده ، تمرین)
کاکی واکه اوکه ( دفاع جداکننده)
اوگه ( دفاع)
شو ( کف دست ، دست باز)
شی هان (استاد بزرگ و مسلّم ، استاد و مربی بالاتر را گویند)
شو می نی ری (تعظیم به روبرو ، احترام به جایگاه)
شیای (مسابقه ، رقابت)
شیای جو (محوطه مسابقه ، با مساحت 64متر مربع)
ام پی ( آرنج)
اوده (ساعد)
اوچی(درونی ، از داخل ، دورانی نیز معنی میدهد)
ایپون نوکیته (تکنیک مستقیم با نک انگشت اشاره)
اوتاگا (به طرف همدیگر ، دوطرفه)
هیجی (نوک آرنج)
هایشو اوکه (دفاع با پشت دست)
هیراکن (مشت نیم بسته)
هاجیمه (شروع)
بارای (منحرف کردن ، درو کردن)
بونکای (تجزیه و تحلیل و کاربرد عملی کاتا)
گامائه (گارد ، پوشش)
تیشو اوکه (دفاع با پاشنه دست)
توری (گذر کردن ، عبور کردن)
تاتامی ( تشک مورد استفاده در ورزش های رزمی)
داچی (فرم ایستادن)
ریو (استیل ، روش ، متد ، سبک ، سنّت)
یوی (آماده ، حاضر)
دسته بندی :اصطلاحات کاراته
اصطلاحات کاراته
|
كاراته = هنر جنگيدن با دست خالي
|
هايشو = پشت دست
|
سوتو اوگه = دفاع با دست از خارج
|
|
سنسي = استاد
سنسي ري = احترام به استاد
|
اوده = ساعد
|
موروتو اوگه = دفاع با دو دست
|
|
سامپاي = ارشد(برادر)
سامپاي ري = احترام به ارشد
|
كاكوتو = پاشنه پا
|
اوراكن = پشت مشت
|
|
يوي = آماده
جي = پاها بهم چسبيده دستهاكناربدن
|
گدان = پايين
|
اوچی اوگه(یوکو اوگه) = دفاع با دست از داخل و پهلو
|
|
ري = احترام
|
چودان = وسط
|
جوجي اوگه = دفاع ضربدري
|
|
تاتامي = زمين مسابقه
تاتامي ري =احترام به زمين مسابقه
|
جودان = بالا
|
جودان اوگه = دفاع از بالا و سر
|
|
اس = احترام كاراته
|
يوكو = پهلو
|
چودان اوگه = دفاع از وسط بدن
|
|
كوميته = مبارزه
|
اوشيرو = پشت
|
گدان باراي = دفاع از پايين
|
|
كاتا = مبارزه خيالي با يك يا چند نفر
بونكاي = اجراي عملي كاتا
|
اوگه = دفاع
|
توبي گري = لگد پرشي با پا
|
|
ايپون = امتياز
|
باراي = درو كردن
|
کیبا داچی(شیکو داچی)= نشستن به حالت گارد اسبي(وزن بدن مساوي روي دو پا)
|
|
ايپون كوميته = مبارزه امتيازي
|
داچي = حالت ايستادن (قرار گرفتن پاها)
|
هاجيمه = شروع
|
|
جيون كوميته (فول كنتاكت) = مبارزه آزاد
|
هاچي داچي = ايستادن آزاد
|
يامه = تمام
|
|
دو جو = محل تمرين
|
موسوبي داچي = پاشنه ها به هم چسبيده و پنجه پاها يك مشت باز
|
كاچي = استراحت
|
|
سي زا = نشستن
|
هيسو كو داچي = پاها كاملا به هم چسبيده
|
انبوسن = خط اجراي كاتا
|
|
گياي = فرياد
|
زنكوتسو داچي = ايستادن متمايل به جلو( وزن روي پاي جلو)
|
ذن = تمركز فكري در كاراته
|
|
ميگي = راست
|
نكو آشي اچي = ايستادن گربه اي (وزن نود درصد روي پاي عقب)
|
هانسوكو = اخطار
|
|
هيداري = چپ
|
ماي = جلو
|
كه كومه = ضربه فشاري (پرتابي)
|
|
گري = لگد
|
ماي گري = لگد جلويي
|
كه آگه = ضربه شلاقي(انفجاري)
|
|
زوكي = مشت
|
ماواشي = دوراني
|
اوی=جلو
|
|
امپي = آرنج
|
ماواشي گري = لگد دوراني
|
كاتاي 1 = هیان شودان
كاتاي2 = هیان نيدان
|
|
هيتسوئي = زانوي پا
|
اوشيرو گري = لگد پشتي
|
كاتاي3 =هیان ساندان
كاتاي4- هیان يودان
|
|
وان = دست
|
يوكو گري = لگد پهلويي
سوكوتو گري=لگد به جلو با تيغه پا
|
كاتاي5 = هیان گودان
كاتاي6 = تكی شودان
|
|
شو = كف دست
|
اورا ماواشي = لگد دوراني با كف پا
|
كاتاي كمربند سياه = باساي داي
(به معني فتح قلعه و دژ دشمن)
|
|
ناكيته = نوك انگشتان
|
شوتو = لبه خارجي دست
هايتو = لبه داخلي دست
|
هيتسويي گري = لگد با زانو
|
|
تيشو = پاشنه كف دست
|
شوتو اوگه = دفاع با لبه خارجي دست
|
يوهان ناكيته = ضربه با نوك انگشتان دست
|
|
ترتيب كمربند= 1- سفید ۲-زرد۳-نارنجی ۴-سبز ۵-آبی ۶-بنفش ۷-قهوه ای ۸-سیاه
|
|
ايپون ناكيته = ضربه با يك انگشت دست
|
|
ني هان ناكيته = ضربه با دو انگشت دست
|
كاراته با احترام وتواضع شروع ميشود
و با احترام و تواضع خاتمه مي يابد.
سبكهاي اصلي (مادر) و جهاني كاراته و بنيانگذارانشان:
1- سبك شيتوريو ( بنيانگذار: كنوا مابوني)
2- سبك شوتوكان (بنيانگذار: گيچين فوناكوشي)
3- سبك وادوريو ( بنيانگذار: هيرو نوري اوتسوكا)
4- سبك گوجوريو ( بنيانگذار: مياگي چوجون)
اسامي تعدادي از كاتاها در كاراته و معني آنها:
پينان يا هيان = فكر صلح آميز
تكي شودان = نبرد از پهلو- قدمهاي پنهاني –شواليه آهني
باساي داي = نفوذ به قلعه و دژ دشمن
سي انچين = آرامش در طوفان
كانكو داي = نگريستن به ماه يا آسمان
جي ته = ده(10) دست
جيون = صداي معبد- صداي ناقوس
امپي = ساعد شمشير
اونسو = دست در ابرها
پاپورن = هشت قدم در يك زمان - هشت تكنيك در يك لحظه
شیتوریو : یکی از مهمترین سبک های کاراته است، که توسط کنوا مابونی (1952-1889) بنیان گذاری شد . شیتوریو متشکل از دو سیستم ناهاته و شوری ته در کاراته میباشد . شیتو از نامهای دو استاد بزرگ اوکیناوایی گرفته شده است . بدین صورت که شی از نام ایتوسوآنکو استاد مسلم سیستم شوری ته و کلمه تو از نام هیگااونا کانریو بنیان گذار و استاد مسلم سیستم ناهاته . در این مکتب توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو میشود . کنوا مابونی : . از معروف ترین استادان کاراته و پایه‌گذار سبک شیتوریو است . مابونی یکی از نخستین کاراته کا هایی بود که این ورزش را از شکل بومی آن که در جزیره اوکیناوا تمرین می شد ، خارج کرد و به آموزش آن در ژاپن همت گماشت . سبک شیتوریو در سال 1931 توسط او ابداع شد . مابونی همواره به الگوبرداری از طبیعت و قوانین حاکم بر هستی عشق می ورزید و برای آموزش مفاهیم تکنیکی از آن سود می جست . او برای شرح تکنیک های مهار ضربه دشمن از قاعده ای یاد می کرد که به «اوکه نوگو گنسوکو» یعنی «پنج اصل مهار ضربه» معروف است:
· راکا (گلهای افتاده)
· ریوسوی (آب روان)
· تنی (تغییر موضع)
· کوشین (انقباض و انبساط در عضلات بدن)
· هانگه کی (ضدحمله)
وادوریو : یکی از مهمترین سبکهای کاراته است، که توسط اوتسوکا هیرونوری ابداع شد. وادوریو یعنی: راه صلح، روش صلح، روش صلح جویانه
شوتوکان : به ژاپنی : یکی از مهمترین سبک های کاراته است، که توسط : گیچین فونا کوشی(1957-1868) بنیان گذاری شد .
شوتو لقب فوناکوشی و کان به معنای خانه یا مکتب است . علاوه بر آن شوتوکان متعلق به سیستم شوری ته در کاراته است . اکنون رشته شوتوکان توسط یکی از استادان بزرگ جهان به نام استاد کانازاوا به صورت مدرن تر و علمی تربا نام شوتوکانs.k.i به جهانیان معرفی شده که حتی با کمک از نیروهای فیزیکی و بهره گیری از علم فیزیک کارهایی که به نظر خیلی‌ها سخت یا غیرممکن مینماید را ممکن میکند
بنيان گذاران سبک های اصلي کاراته
پیدایش کاراته
در آوریل1609 میلادی خاندان شیمازو، حاکمان استان ساتسوما واقع در جزایر کیوتو در ژاپن با 3000 سرباز به جزایر ریوکیو حمله کردند و بدون جنگ و خونریزی،این کشور کوچک را ضمیمه خاک ژاپن اعلام کردند.پس از آن در یال 1827 میلادی این مجموعه جزایر از سوی حکومت وقت ژاپن به استان ریوکیو تغییر نام پیدا کرد و حمل و استفاده هرگونه سلاح سرد حتی ادوات کشاورزی و صنعتی توسط ساکنین بومی این جزایر خصوصا" مردم جزیره اوکیناوا ممنوع اعلام شد.
از آنجائیکه اهالی ریوکیو تحت تاثیر فرهنگ و تمدن کشور چین بودند،حکومت و ارتش شیمازو قراردادهای تجاری،اجتماعی و فرهنگی بین ریوکیو و چین را رسمی و معتبر دانسته و هیچگونه ممانعتی از مسافرت و تبادل تجاری بین دو کشور بوجود نیاوردند.
اما مردم جزایر ریوکیو بویژه اکیناوا تحمل اشغال سرزمینشان را نداشته و همواره در فکر آزادی و استقلال کشورشان بودند و از آنجائیکه هنرهای رزمی- بومی خود را در برابر هنرهای رزمی ژاپنی ناکارآمد می دیدند،به این فکر افتادند تا با یادگیری و روشهای چینی خصوصا" مکاتب کانگ فو ،جنوب چین و همچنین استفاده از تجربیات متخصصان چینی،سطح کیفی روشهای رزمی خود را ارتقاء داد، تا با اتکاء از هنرهای رزمی زمان خود بتوانند خلاء قانون ممنوعیت حمل سلاح را پر کنند و به سلطه حکومت مستبدانه ژاپنی ها پایان دهند.
کانگا ساکوگاوا
از جمله کسانی که توانست در فراگیری هنرهای رزمی چین و انتقال آن به اکیناوا نفش بسیار مهم . تاریخی را ایفا کند،شخصی بود بنام کانگا ساکوگاوا که در تاریخ هنر رزمی کاراته به ساتونوشی ساکوگاوا و توده ساکوگاوا نیز شهرت داشت.ساکوگاوا در جنوب چین با یکی از فرماندهان و متخصصان هنرهای رزمی مشهور در ارتش چین بنام کوشانکو آشنا شد و تحت تعلیم وی قرار گرفت وآنچه که از این استاد چینی فرا گرفت مخفیانه و بتدریج به شهر شوری که پایتخت اکیناوا بود،منتقل کرد.
ساکو گاوا روشی مرکب از مجموعه هنرهای رزمی جنوب چین و اکیناوا ابداع کرد که به توده یا توته که بعدها به اکیناوا ته شهرت یافت.روش ساکوگاوا بعدها توسط شاگردانش به شوری ته تبدیل شد.
سوکون ماتسومورا
او از شاگردان برجسته ساکوگاوا بشمار می آید و در تغییر و گسترش اکیناواته بسیار تاثیر گذار بود،او از ترکیب روشهای اکیناواته و برخی روشهای چینی،روش شورین ریو را پایه گذاری کرد.
آنکو ایتوسو وآنکو آزاتو
آنها از جمله برترین شاگردان ماتسومورا بشمار می آمدند که در پیشرفت کاراته نقش آفرین بوده و استادان بسیاری چون گیچین فونا کوشی ،کنوا مابونی ،چوکی موتوبو و … تربیت کردند.
گیچین فوناکوشی
استاد مکتب شوری ته و از چهره های مهم تاریخ هنر رزمی کاراته میباشد، که در تکامل، گسترش، شکل گیری،طبقه بندی فنون و روشها و از همه مهمتر معرفی کاراته نقش بسیار بزرگی ایفا کرد.او از شاگردان استادان ایتوسو و آزاتو بشمار می آمد.استاد فوناکوشی در اولین قدم پس از جمع آوری و طبقه بندی فنون،روشهای مبارزه و کاتاها از سراسر اکیناوا به همراه گروهی از استادان معروف و زبده دست به معرفی و اجرای نمایش کاراته در سراسر جزایر ریوکیو زد و پس از آن بنا به دعوت ولیعهد وقت ژاپن(هیروهیتو) و انجمن هنرهای رزمی ژاپن دعوت شده و طی نمایشی در سال 1922 میلادی در توکیو،برای اولین بار این هنر رزمی(اکیناوایی) را در جمع برجسته ترین استادان آن زمان از جمله استاد جیگورو کانو(خالق جودو)،استاد هیرونوری اوتسوکا(یکی از 4 استاد برجسته جوجیتسو در آن زمان) و …به نمایش گذاشت و پس از آن به درخواست این انجمن و استاد کانو وی برای همیشه در کشور ژاپن ماندگار شد.
در سال 1946 میلادی،پس از پایان جنگ جهانی دوم، اولین گروه خارجیان تحت عنوان افسران و خلبانان نیروی هوایی آمریکا مستقر در خاک ژاپن،تحت تعلیم شاگردان ارشد فوناکوشی قرار گرفته تا از این طریق برای اولین بار هنر رزمی کاراته به خارج از مرزهای ژاپن راه پیدا کند و به مردم جهان معرفی گردد.
استاد گیچین فوناکوشی به پدر کاراته مدرن جهان شهرت دارد.
کاراته سبک شوتوکان
تعبیرهای مختلف از فنون و نحوه اجرای آنها،روشهای متنوع مبارزه (کومیته) و تفسیر و اجرای کاتاها،سبب پیدایش سبکها،مکاتب و مدارس مختلف در کاراته شد که پیمودن صحیح مسیر سبکهای مختلف و تلاقی آنها در یک نقطه، رسیدن به اوج مهارت و شناخت ذات و جوهر اصلی این هنر رزمی میباشد.
در تاریخ کاراته، سبک شوتوکان را منتسب به استاد فوناکوشی میدانند.هر چند که وی در طول حیاتش شدیدا" اعتقاد داشت که کاراته دو یک روش است و نباید آن را به سبکهای مختلف تقسیم کرد.اما پس از مرگ این استاد بزرگ،شاگردانش روش اورا شوتوکان نامیدند.از آنجائیکه استاد فوناکوشی علاقه زیادی به سرودن شعر داشت و اشعار خود را با نام مستعار شوتو امضاء میکرد، اولین باشگاه او در توکیو بنام شوتو- کان به معنی خانه شوتو یا خانه فوناکوشی نامگذاری شد.
سبک شوتو کان ویژکیهای شوری ته،شورین ریو و شوری ریو را یکجا در بر دارد…
کاراته سبک شیتو ریو
از باب فلسفه کاراته، سبک شیتوریو دارای مفاهیم پیچیده ای میباشد. این فلسفه،خصوصا" در خارج از مرزهای ژاپن، نمیتواند چندان برای غربیها قابل درک باشد.
خالق سبک شیتوریو ایتاد بزرگ اکیناوایی کنوا مابونی نام دارد. او که از یک خانواده اصیل و قدیمی دز اکیناوا بود، از 13 سالگی کاراته را نزد استاد آنکو ایتوسو فرا گرفت و پی از مرگ وی او فراگیری کاراته را نزد استادان هیگاشیونا و آراگاکی دنبال کرد.در آن دوران استاد مابونی به عنوان افسر پلیس اکیناوا مشغول خدمت بود.
پس از فوناکوشی کنوا مابونی در سال1929 به ژاپن مهاجرت کرد و بندر اوزاکا را به عنوان مرکزیت فعالیتهای آموزشی و تمرینی روش شیتوریو برگزید.متخصصان کاراته شیتوریو را تلفیقی از هنر مندانه از روش شوری ته و ناهاته می دانند.
استاد کنوا مابونی اعتقاد داشت که نام سبک و روش به کاراته هویت میبخشد و به مردم کمک میکند تا کاراته را بهتر شناخته و خود را جزیی از آن بدانند…
کاراته سبک گوجوریو
یک استاد اکیناواته بنام کانریو هیگائونا یا هیگاشیونا پس از 13 سال اقامت و فراگیری انواع هنرهای رزمی چینی به زادگاه خود،اکیناوا مراجعت کرد و پایه گذار یکی از 3مکتب اصلی كاراته یعنی ناهاته شد.
وی برای اولین بار در سال1905 میلادی، روش ناهاته را به معرض نمایش عموم در جزیره اکیناوا قرار داد.پس از مرگ او در سال1915 میلادی، یکی از بهترین وبرترین شاگردانش بنام چوبون میاگی نصمیم به تکامل و تغییر روش معلم خود گرفت و بالاخره توانست در سال1933 میلادی سبکی از کازاته را بنام گوجوریو (بمعنای روش سخت و نرم)را ابداع نماید و آن را در ژاپن به ثبت برساند.
استاد چوبون میاگي نام گوجوریو را از یک دست نوشته بسیار کهن در چین که در باره 8 ویزگی مهم هنرهای رزمی، در آن گفته شده بود، انتخاب کرد.این دست نوشته هو-گوجو- دانتو نام داشت.
کاراته سبک وادوریو
طراح و خالق روش وادوریو استاد بزرگ جوجیتسو و کاراته،هیرونوری اوتسوکا بود. او در نوجوانی به فراگیری هنر رزمی جوجیتسو پرداخت. این روش اصیل ژاپنی تاثیر زیادی در روحیه و طرز فکر او گذاشت.استاد اوتسوکا در سال 1920 میلادی جزو 4 استاد برجسته سبک یوشین ریو جوجیتسو انتخاب شد.
در سال 1922 میلادی،در جشنواره هنرهای رزمی توکیو،برای اولین بار که شاهد نمایش کاراته توسط فوناکوشی و گروهش شد،بشدت تحت تاثیر این هنر رزمی قرارگرفت.استاد اوتسوکا تا سال1925 میلادی،تحت نظر فوناکوشی به تمرینات کاراته پرداخت و تا سال 1934 میلادی به مطالعه دقیق کاراته پرداخت و همواره در اندیشه ابداع روشی بود که یادگیری کاراته را برای عموم مردم در هر سنی آسان نماید تا آنکه او رسما" سبک وادوریو(به معنی روش صلح) را در انجمن هنرهای رزمی ژاپن به ثبت رسانید…
کاراته سبک کیوکوشین کای کاراته دو
استاد ماتسوتاتسو اویاما در سنین نوجوانی، در منطقه منچوری واقع در کشور چین، با روشهای رزمی این سرزمین آشنا شد و در سال 19385 میلادی در 15 سالگی با آرزوی پیوستن به خلبانان نیروی هوایی ژاپن، به این کشور مهاجرت کرد.او هیچگاه به این آرزو دست نیافت اما در آنجا با کاراته اشنا شد و تا 20 سالگی نزد استاد فوناکوشی به فراگیری کاراته پرداخت،سپس مدت 4 سال به یاذ گیری هنر رزمی جودو و بعد از پایان جنگ دوم جهانی، به مدت 3 سال یه تمرین در کاراته سبک گوجوریو پرداخت.
استاد اویاما در سال1946 میلادی، در نقطه ای دور افتاده، در کوهستان کیوسومی واقع در منطقه چیبا در زاپن، نقل مکان کرد و مدت 14 ماه تمرینات سخت کاراته،بفکر طرح روشی از کاراته با ویژگیهای خاص پرداخت و در سال1953 میلادی،توانست اولین مدرسه کاراته خود را در توکیو افتتاح کند.
بالاخره در سال 1946 نسلادی استاد ماسوتاتسو اویاما توانست روش ابداعی خود را به نام کیوکوشین کای کاراته دو(به معنی روش حقیقت نهایی) که بر گرفته از 2 روش شوتوکان و گوجوریو بود ، در انجمن هنرهای رزمی ژاپن به ثبت برساند. استاد اویاما روش مبارزه هیاکو نین کومیته به معنی مبارزه با 100 نفر را پایه گذاری کرد…
کاتا در کاراته
|
در تمرینات و مسابقات کاراته (KARATE)، دو قسمت عمده به نامهای کاتا (KATA) و مبارزه (کومیته = KUMITE) وجود دارد.
کاتا به تمرینات رسمی گفته میشود؛ که مجموعه ای از حرکات و تکنیکهای دفاعی و حمله ای با حریفان فرضی در خط اجرایی مشخصی به نام «اِمبوسِن» (EMBUSEN) میباشد.
در حقیقت کاتا از طریق تمرینات طاقت فرسا، مبارزات و تجربه های روحی و عاطفی اساتید بزرگ بوجود آمده است. امروزه حدود بیش از ۷۰ نوع کاتا اجرا میگردد.
با تمرینات صحیح کاتا میتوان با یک تیر چند نشان را مورد هدف قرار داد. تعدادی از مزایای مزبور عبارتند از: پرورش جسم، تقویت استخوانها و عضلات (بمانند وزنه زدن، عضلات بدون ازدیاد محسوس حجم تقویت شده؛ مویرگهای خونی بیشتری در بدن ایجاد میشود که سبب بهبود عمل خون رسانی به اعضای مختلف میگردد و از بیماریهایی چون سکته مغزی و قلبی و واریس رگهای پا جلوگیری مینماید.)، افزایش و پیشرفت در عکس العملهای سریع، بهبود سرعت، رسیدن به قدرت مطلوب، بالا رفتن سطح فنی و تکنیکی، بارور شدن عاملهای اساسی معنوی، روحی و شخصیتی مانند: اعتماد بنفس، شجاعت، خونسردی، تواضع و فروتنی، انضباط و هماهنگی بهتر اعضای مختلف بدن با سلسله مغز و اعصاب.
در آزمون اخذ درجات (کیو و دان) کاتا یکی از مراحل مهم و تعیین کننده امتحانات مربوطه میباشد و دارای امتیاز بالایی در موفقیت یک کاراته کا در این زمینه است. در حقیقت اجرای یک کاتا توسط هنرجوی کاراته نشانگر رعایت عوامل و خصوصیات آن فُرم میباشد که عبارتند از: شکل صحیح تکنیک (کیهون = KIHON)، سرعت، قدرت، چاکوگان (هدف گیری، نقطه نگاه، در زمان اجرای کاتا نگاه باید بجایی معطوف شود که تکنیک در آن جهت اجرا گردیده است.)، ذانشین [ذخیره فکری، هوشیاری کامل، فرد کاتارو باید بعد از پایان کاتا با هوشیاری به حالت یوی (حالت آماده بودن) همراه با آرامش برود.]، کیمه (اِتمام کامل تکنیک و آزاد ساختن انرژی در لحظه پایان اِجرای آن)، تنفس و کنترل آن، استفاده از مرکز ثقل و حفظ تعادل، ریتم، انبساط و انقباض بموقع عضلات.
بنابراین به حق میتوان اِدعا نمود که کاتا، روح و ادبیاتِ کاراته میباشد.
|
افسانه ای در مورد کاراته
از زمانهاي قديم افسانه هاي زيادي در مورد كاراته نقل شده و دهان به دهان گشته، چنانچه هنوز هم بسياري از افسانه ها همچنان نقل ميشود ، اكثر اين افسانه ها واجد يك نكته اخلاقي هستند و به كاراموزان كاراته درس عبرت مي آموزند. بخش عمده اي از داستانهاي كاراته درباره جواناني است كه تصور و طرز فكر نادرستي درباره كاراته داشته اند و خواسته اند قدرت نمايي كنند يا به نحوي ديگر از اين فنون سوء استفاده كنند، از جمله اين حكايت:
جواني كه حدود 3 سال از آموزش او ميگذشت شروع به آزار و اذيت و وحشت مردم دهكده كرد و هر از چند گاهي به نحوي براي ساكنين دهكده مزاحمت ايجاد ميكرد، يك روز بعد از ظهر هنگامي كه سرگرم مردم آزاري بود تنه اش به يك پيرمرد خورد، اين اتفاق كوچك باعث عصبانيت آن جوان شد و در حالي كه دشنام ميداد به پيرمرد گفت: مگر جلوي پايت را نميبيني؟
مرد پير در حالي كه هنوز سر راه جوان ايستاده بود گفت: فكر نميكنيد كه بايستي با مردم به خصوص سالخوردگان مودب تر باشيد؟
جوانك كه سخت بر آشفته بود با تمام توان ضربات مهلكي با مشت و لگد به پيرمرد وارد آورد و در اين ميان تنها يك ضربه مشت پيرمرد به سينه آن جوان اصابت كرد . جوان، مغرور از اين نبرد يكطرفه و آسيب جزئي سرحال و خوشحال پير مرد را به حال خود رها كرد و رفت. گروهي از مردم كه شاهد ماجرا بودند به سراغ پيرمرد شتافتند و خواستند كمكش كنند ولي پيرمرد بدون كمك مردم و در حالي كه كاملا سرحال به نظر ميرسيد راهي خانه اش شد.
پس از تقريبا دو هفته كه از اين ماجرا گذشت قفسه سينه و قلب جوان شروع به درد و سرفه و سوزش كرد و پس از خوردن غذا حالت تهوع به او دست ميداد و پس از پنج هفته او قادر نبود چيزي در معده خود نگهدارد و در اين مدت حدود 10 كيلو از وزنش را از دست داد ، آنوقت بود كه جوان پي برد اين حالت ناگوار كه به مرگ او ختم خواهد شد از همان يك ضربه ساده پيرمرد است و از او تقاضاي كمك كرد.
هنگامي كه پيرمرد به بالين او آمد جوانك از او معذرت خواست وتقاضاي بخشودگي كرد ، پيرمرد چون ديد كه پسر واقعا نادم و پشيمان است از سر تقصيرات او گذشت و دارويي مخصوص به او خوراند و بعد از يك هفته استرحت به تدريج آثار سلامت و تجديد قوا در او پيدا شد.
مرد پير سپس رو به جوان كرد و گفت كه او استاد كاراته است و امدن او به اين دهكده به خواست و تقاضاي عده اي از مردم دهكده بوده و هدف رفع مزاحمت هاي او بوده ، او همچنين به جوان گفت كه كاراته رگبار ضربات مشت و لگد نيست ، بلكه كاراته هنر تمركز بر ضربه و تعيين سرنوشت نبرد در يك لحظه و با يك ضربه است .
بعد از آن جوان به شاگردي آن استاد پير در آمد و يكي از بهترين كارآموزان او شد.
رازهای کاراته
* راز پنهان كاراته در كسب تجربه است *
اعتماد به نفس مهمترین و اصلی ترین محور هنرهای رزمی بوده و از دیرباز مورد تاكید قرار گرفته است. "بودی دارما" مخترع هنرهای رزمی پس از اینكه 9 سال در یك غار به ذاذن (تفكر) پرداخت به این نتیجه رسید كه رابطه بسیار تنگاتنگی بین جسم و روح وجود دارد به طوری كه این ارتباط شدیدا تاثیرگذار بوده و غیر قابل چشم پوشیست. بنابراین برای تقویت روح و روان یك روش جسمانی ابداع نمود. این روش در اصل تبدیل شده روش مبارزه حیوانات بود زیرا او معتقد بود:
"راز حركات عالم در آدم و راه نبرد آدم در عالم را بیاموز"
حیواناتی كه بودی دارما از آنها آموخت اینها بودند ، ببر ، پلنگ ، مار، درنا ، میمون ، خرس، اژدها و...
اژدها همان روح و روان بود و در اصل اعتماد بنفس.
شاگردان بودی دارما با انجام حركات جسمانی علاوه بر قدرت بدنی از لحاظ معنوی نیز تقویت می شدند. اما نكته اصلی كجا بود؟ آیا فقط حركات بدنی باعث افزایش اعتماد بنفس می شد و یا چیز دیگری در كار بود؟
راز اصلی در تنفس نهفته بود و دراصل روشهای تنفسی گوناگون باعث تقویت روان می گردید . رازی كه هزاران سال قبل توسط جادوگران و همچنین یوگا كشف شده بود. تنفسهای مشهور به یاما از قبیل پرانایاما و غیره .
واقع مطلب این بود كه "هرچه قدر دیافراگم گسترده تر و بزرگتر شود اعتماد بنفس بیشتر می شود" دلیلش را كسی نمی داند!
در زمان اشغال اوكیناوا توسط سامورائیها، كشاورزان و مردم جزیره برای دفاع از حق خود مجبور به یادگیری فنون رزمی از راهبان بودند اما این كشاورزان نه معلومات لازم برای یادگیری تمام فنون را داشتند و نه وقت كافی. راهب ها بنا به صلاحدید خود چیزهایی را به مردم یاد دادند كه كاربردی و چكیده هنرهای رزمی بود و به تبع مهمترین آن روشهای تنفسی را آموزش دادند.
راهبان دارای 73 هزار تكنیك و تركیب و عكس العمل سازی بودند و بیش از 70 روش تنفسی. اما این تعداد فن به حدود 1000 تكنیك و 3 روش تنفسی خلاصه گردیده و به نام كاراته (مبارزه با دستان خالی) مشهور گردید.
در بین 3 روش تنفسی كاراته ، تنفس "ایبوكی " كاربردی و بهترین تقویت كننده قدرت درونی و در نتیجه اعتماد به نفس است.
ایبوكی راز هنرهای رزمی و مظهر یین و یانگ و همچنین انرژی چی یا كی می باشد.
ایبو به معنی ماه و خورشید (مهشید) و كی به معنی انرژیست. ایبوكی یعنی نرمی و سختی ، آرام و خشن و ملایم و تند و یین و یانگ است.
در دو كاتا (فرم مبارزه) ایبوكی به ظهور می رسد:
1- سانچین نوكاتا ( فرم ساعت شنی و مبارزه در سه مرحله)
این فرم توسط گوتامابودا ابداع شده و در طول تاریخ تغییر یافته است اما هدف اصلی نحوه استفاده از ایبوكی می باشد
2- تنشو (دستان شناور)
این فرم كه كمی پیچیده تر از فرم ساعت شنی است توسط بودی دارما اختراع شده است و وقتی اجرا می شود جسم و ذهن شخص كاملا انرژی كی و مفهوم یین و یانگ را درك می كند.
تمامي استادان بزرگ به شاگردان خود انجام مداوم این دو كاتا را گوشزد می نمایند و حتی یكی از آزمونهای اخذ كمربند مشكی اجرای دقیق كاتای تنشو می باشد.
ما در اینجا قصد آموزش كاراته را نداریم اما دانستن ایبوكی بر هر رهرو هنرهاي رزمي واجب است.
روش انجام ایبوكی
برای انجام ایبوكی هوا به آرامی وارد ریه ها می گردد به طوری كه صدای نفس نباید شنیده شود دستها به آرامی به صورت ضربدری به سمت شانه ها كشیده می شود یعنی دست راست به طرف شانه چپ و دست چپ به طرف شانه راست. با حركت دستان به سمت بالا عمل دم انجام می شود.
بعد ازاینكه هوا كاملا وارد ریه ها شد دستها به مشت تبدیل می شود و هوا با فشار زیاد به قسمت شكم (دیافراگم) وارد شده و در عین حال از ته گلو خارج می شود تاكید می كنم هوا را چنان با فشار به سمت شكم می فرستیم كه عضلات شكم سفت می گردد در عین حال كه به شكم و دیافراگم فشار وارد می شود هوا از ته حلق شروع به خروج می كند (خروج تدریجی). دستان مشت شده به طرف پایین حركت می كند. صدای بازدم بسیار بلند و قدرتیست. بازدم باید صدای نعره و یا خرناس یك ببر یا اژدها را بدهد.
كاراته كارها معمولا ایبوكی را در زیر آبشار و یا در داخل استخر (آب تا بالای سینه) انجام می دهند.
این تنفس سریعا به شما قدرت درونی داده و حتی بدن را گرم می كند. اگر یك خانم وقتی كه مورد تهدید قرار گرفته است ایبوكی را سه بار انجام دهد سریعا قیافه ای ترسناك و خشن پیدا نموده و در عرض چند ثانیه تبدیل به یك ببر ماده می شود. بعد از انجام ایبوكی چنان آرامشی به شما می دهد كه باورنكرد نیست.
ایبوكی ملایم:
به این روش رقص هوا در شكم نیز می گویند .در این روش كه الهام گرفته از ایبوكی است دم را انجام داده و وارد شكم نموده و سعی می كنیم هوا را در درون شكم حركت دهیم سعی می كنیم تا شكم كاملا باد شده و بزرگ شود. تلاش می كنیم تا شكم بیش از پیش بزرگ تر شود. انگار كه مسابقه بزرگ كردن شكم گذاشته اند. بعد به نرمی هوا را بیرون می دهیم. این عمل را سه بار یا بیشتر انجام بدید.
یك نصیحت ورزشکاری:
"هروقت فكرتان دچار اغتشاش شد و ضربان قلبتان زیاد شد تنفس خود را كنترل كنید"
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
